11:22 صبح
یکشنبه 91/2/3
بخشی از بیانات رهبر انقلاب در دیدار با اعضاى «گروه ویژه» و «گروه معارف اسلامى» صداى جمهورى اسلامى ایران
مسألهى دیگر، مسألهى روضههاست. روضهخوانى و سینهزنى باید باشد؛ اما نه در هر عزایى. این را بدانید که روضه خواندن و گریه کردن – آن سنت سنیه – مربوط به همهى ائمه نیست؛ متعلق به بعضى از ائمه است. حالا یک وقت در جمع و مجلسى کسى روضهاى مىخواند، عدهاى دلشان نرم مىشود و گریه مىکنند؛ این عیبى ندارد. اصلاً عزادارى کردن یک حرف است، روضهخوانى و سینهزنى راه انداختن یک حرف دیگر است. روضهخوانى و سینهزنى راه انداختن، مخصوص امام حسین است؛ حداکثر مربوط به بعضى از ائمه است؛ آن هم نه به این وسعت. مثلاً در شب و روز تاسوعا و عاشورا بخصوص، در شب و روز بیست و یکم ماه رمضان، سینه زنى و عزادارى و برپایى جلسات خوب است؛ ولى مثلاً در مورد حضرت موسى بن جعفر (علیه السّلام) – با اینکه وفات آن بزرگوار از وفاتهاى داراى روضه خوانى است – من لزومى نمىبینم که سینه زنى بشود؛ یا مثلاً در سالگرد شهادت حضرت زهرا (سلاماللَّهعلیها) مناسبتى ندارد که ما بیاییم نوحهخوانى و سینهزنى کنیم؛ بهتر این است که در آن موارد، شرح مصایبشان گفته بشود. شرح مصایب، گریهآور است
صحبت های حضرت آقا بسیار دقیق و حکیمانه است. زمانی صحبت از عزاداری و سینه زنی شدت گرفت و این مقوله تا حد قمه زنی پیش رفت، که برخی علمای شیعه در دوران خفقان و بی دینی رضا خان و ممنوع بودن عزاداری ها دستور اکید به همه مردم داده بود. راه انداختن دسته جات و سینه زنی و طبل و سنج زدن نه اینکه تنها در این دوره بود اما اساسش بر فلسفه یادآوری واقعه شهادت جانگداز حضرت اباعبدالله بود ولی این ماجرا امروز یا به صورت هدف دار و یا با افراطی گری های عده ای از علمای بی بصیرت صورت می گیرد و شرایط فعلی که برخی از این اقدامات صرفا به وهن اسلام منتهی می شود و یا جلوه افسردگی و غم دائمی شیعه را به جهان معرفی می کند،شکل گرفته است. فرمایشات رهبری معظم دلیل بر بصیرت ایشان بوده و تصور می کنم این رویه در صورتی که ادامه یابد بیشتر به سمت عادی سازی مقوله عزاداری و در نهایت سبب عادی سازی و غیر قابل توجه دانستن عزاداری سیدالشهدا در اذهان عمومی می شود. خصوصا حالا که برخی هئیات وابسته به انجمن حجتیه و آخوندهای روحانی نمای بی بصیرت به تشییع نمادین پیکر ائمه اطهار اقدام می کنند و به نظر در آستانه انحرافی جدی در تفکرات شیعه هستیم زیراکه تشییع نمادین به تدفین نمادین منجر و سپس به ساخت حرم های نمادین به منظور جبران نداشتن حرم ائمه بقیع و حضرت زهرا و ائمه دیگر به منزله زیارت عموم مردم منتهی می شود.و این یعنی دقیقاً همان تحقق تهمت وهابیت به شیعه است