چشم هایم این روزها کم اورده 
دیگر اشکی برای ریختن و دلی برای روضه خواندن نمانده
همه ی غم ها و عشق هایت راه گلویم را بسته
تلاش برای فریادی هرچند کوتاه هم بی فایده است
این روزها همه ی وجودم بغض است و بغض و بغض
بغضی به بزرگی فاصله ی اربعین سال 61 تا امسال
بغضی که میدانم حتی ترک برداشتنش هم محال شده چه رسد به شکسته شدنش
بغضی به سنگینی دستانی که روی سپید سه ساله ی ارباب را نیلی کرد
بغضی به برندگی تیر سه شعبه ی حرمله
بغضی به سختی و محکمی غل زنجیر های بسته شده به دست و پای تنها محرم زینب
این بغض امانم را بریده آقا
امیدی به شکسته شدنش ندارم 
وعده ی شکستنش باشد برای هنگام وصال 
لااقل صبری به وسعت صبر زینب عطایم کن ...